'Als kind kreeg ik een conservenblik met kromme nagels en leerde ze recht te slaan.
Telkens als ik daarin slaagde was ik een stap dichterbij iets dat ik wilde bevestigen.
Mijn relatie met verzamelen en bewaren kwam in dit project weer prachtig te pas.
Als je oog gescherpt is, in gesprek met alles wat en een ieder die je tegenkomt, dient het materiaal zich als vanzelf aan.
Zelden blijkt onbruikbaarheid.
Verschillende stoelen aan dezelfde trainingstafel. Dan kijken op welke stoelen je gasten gaan zitten. Twee bescheiden tronen en álles verder daar tussenin. Dus dan mag iedere stoel anders zijn.'